Αποκατάσταση – ανάδειξη της «Μινωικής Οδογέφυρας»
Το τέλος της μεγάλης πλακόστρωτης οδού που θεωρείται ότι διέσχιζε από Νότο προς Βορρά την Κρήτη ήδη κατά την Παλαιοανακτορική περίοδο και συνέδεε το λιμάνι του Κομμού στη νότια ακτή με το ανάκτορο της Κνωσού και το κύριο επίνειο της στη βόρεια, εντοπίστηκε νότια του ανακτόρου στην περιοχή του «Μινωικού Ξενώνα» ή «Καραβάν Σεράι» από τον A. Evans.
Όπως υποστήριξε ο ίδιος αλλά και νεότεροι μελετητές, από την κατάληξη της κύριας αυτής οδικής αρτηρίας, οι ερχόμενοι από την ενδοχώρα του νησιού -αφού αναπαύονταν στον «Μινωικό Ξενώνα»- συνέχιζαν βορειότερα μέσω μιας οδογέφυρας, μιας μεγάλης ή δύο μικρότερων γεφυρών, που ένωναν τις όχθες του ρέματος της Βλυχιάς.
Η «Μινωική Οδογέφυρα» είναι μια από τις πιο εντυπωσιακές κατασκευές του αρχαιολογικού χώρου και το ογκωδέστερο τεχνικό έργο της μινωικής Κρήτης που έχει αποκαλυφθεί μέχρι σήμερα. Πρόκειται για μια μνημειώδη, μεγαλιθική κατασκευή, της οποίας σώζονται τέσσερις μεγάλες βάσεις-παραστάδες που αναπτύσσονται κατά τον άξονα Α.-Δ. και σχηματίζουν τρία κλιμακωτά ανοίγματα-περάσματα
Τα ανοίγματα αυτά -που σύμφωνα με τον ανασκαφέα εξασφάλιζαν ίσως την ελεύθερη ροή του νερού από τη γειτονική πλαγιά προς το ρέμα- θα έκλειναν ψηλότερα προκειμένου να στηρίξουν τον υπερκείμενο δρόμο, και σύμφωνα με τη σχεδιαστική αποκατάσταση του Th. Fyfe, θα ήταν αψιδωτά. Σώζεται σε μήκος 20,5μ., ύψος περίπου 2,60μ. και πλάτος 4,5μ. Το τελικό της, όμως, ύψος υπολογίζεται από τον Evans ότι θα έφτανε τα 10μ., ενώ το πλάτος του δρόμου που τη διέσχιζε θα ήταν μεγαλύτερο των 5μ.
Χρονολογείται στη Νεοανακτορική περίοδο, είναι, όμως, πιθανό ότι ανάλογη γέφυρα θα υπήρχε και παλαιότερα και υπολείμματά της ίσως μπορούν να αναγνωριστούν στους κατώτερους δόμους της σωζόμενης κατασκευής. Σταμάτησε να λειτουργεί κατά την ΥΜ ΙΙΙ περίοδο.
Στο πλαίσιο του ΕΣΠΑ έγιναν εργασίες συντήρησης, στερέωσης και αποκατάστασης των τοιχοδομιών (αφαίρεση της τσιμεντοκονίας παλαιότερων επεμβάσεων, αρμολόγηση με νέο, συμβατό με τα αρχαία υλικά, κονίαμα, καθαρισμός και συγκόλληση των λίθων, εφαρμογή ενεμάτων και σφράγιση ρηγματώσεων) της «Μινωικής Οδογέφυρας», αλλά και διαμόρφωσης του ευρύτερου χώρου.
